Biyolojik denemeler yapılan bir kuruluştan kaçan biri, kısa süre sonra domino etkisiyle insanların yüzde doksan dokuzunu yok edecek mutasyona uğramış ölümcül bir grip mikrobunu yaymaya başlar. Hayatta kalmayı başaran korku ve şaşkınlık içindeki bir avuç insan kendilerini kurtaracak bir lider arayışı içine girer. Ve iki aday ortaya çıkar... Colorado’da bir halkevi kurmakta ısrar eden 108 yaşındaki hayırsever rahibe Abagail ve kötülükten başka bir şey düşünmeyen, kargaşadan mutlu olan şiddet yanlısı "kötü adam" Randall Flagg...
Kitap adı: Mahşer
Orijinal adı: The Stand
Yazar: Stephen King
Tür: Korku, gerilim
Sayfa sayısı: 1216
Basım yılı: 2012
Yayınevi: Altın Kitaplar
Goodreads puanı: 4.34
Yorumum: Direk yoruma geçiyorum çünkü kitap hakkında zaten neredeyse herkes her şeyi biliyordur. Hem o kadar da iyi bir kitap yorumlayıcısı da sayılmam. :D
Kitabı 2 hafta oluyor ki bitirdim ama yorumu daha şimdi yayımlayabiliyorum. Zaman ve heves pek yoktu bu aralar.
Kitap bir grip salgını sayesinde bir araya gelen bir grup insanı konu alıyor. Salgın öncesi,salgın anı ve sonrası diye ayırabiliriz kitabı. Aslında yazar kitabı iki kere yazmış. Birincisinde eklemeyi unuttuğu ayrıntıları ikinci kitaba eklemiş ve ortaya 1200 sayfalık bir kitap çıkmış. Uzun olduğuna bakmayın. Sürükleyici.
Çok etkileyici ve bence gayet de düşündürücü bir kitap.
İnsanın ne kadar küçük bir yer kapladığını ve ona bişey olursa tabiatta herhangi küçük bir değişikliğe bile neden olmayacağını, kendimizi fazla önemsememiz gerektiğini aşılıyor.
Yazarın kitaplarını okuyanlar zaten bilir. Korku gerilim yazarıdır kendisi ve peri masalı gibi yazılar yerine saf ve acı gerçekleri ekler kitaplarına.
Kitapta bir sürü karakter ve dolayısıyla da bir sürü ölüm var. Spoiler vermemek adına neler olduğuna girmeyeceğim ama kendinizi hayal kırıklığına hazırlayın. Zaten korku romanı. Ölüm olması normal. Sırf mutsuz sonlu kitapları ve dram içeren hiçbir şeyi tercih etmesem de Stephen King bu türde okumaya katlandığım tel yazar. Kalemini seviyorum. :)
Kitapta beni bir sürü ölüm üzdü ama en çok üzüldüğüm Stu oldu. Ölmese bile, onu bırakıp gittikleri yerde baya gözlerim doldu. Az kalsın kitabı yarım bırakacaktım. Ama sonradan anladık ki aslında üzülmemiz gereken Stu değil, diğerleriymiş.
Söylemeden geçemeyeceğim. Çöpçü Adam hakkında her okuduğumda Sıla ve Erol Evgin'in Ateşle Oynama şarkısı aklıma geliyor. :D
Yazar nerde ne yazması gerektiğini o kadar iyi biliyor ki asla herhangi bir rahatsızlık duymuyor insan yazdıklarından.
Filminin de (aslında mini dizi) biraz izledim. Ve açıkçası karakterler kitaptakiyle aynı değil. Kesinlikle farklı. Ama hikayeyi tutturmuşlar.
Hikaye çok sürükleyici ve dediğim gibi,düşündürücüydü. İnsan aslında bi kez daha ne kadar az zamanının kaldığını ve her gününü son günüymüş gibi doya doya yaşaması gerektiğini anlıyor.
Kitabı çok geç bitirebilsem ve bazen sadece birkaç cümle okuma şansım olsa da çok beğendim ve bittiğinde kitaba aslında ne kadar alışmış olduğumu fark ettim. Kitabı baya sevdim. Sevilmeyecek gibi değildi bence. O karakterleri gerçekten özleyeceğim.
Okunmalı mı? Kesinlikle.
İndirmek için 'a tıklayın. :)
0 yorum:
Yorum Gönder